Niedługo wiosna

W kociej części schroniska zrobiło się ostatnio ciszej i senniej...Część klatek stoi pusta, w pozostałych są koty, które trafiły do nas już jakiś czas temu - zdrowieją, czekają na szczepienia, kastrację... Od czasu do czasu pojawia się ktoś nowy.
Tuż przed Wigilią przywieziono piękną, czarną kotkę ze strzaskaną miednicą i krwawiącymi obtarciami. Przez kolejne tygodnie będzie dochodzić do siebie, a ja cały czas mam nadzieję, że może ktoś jej szuka - jest zadbana i bardzo ufna.
Co innego Marcysia...Jest śliczna, to prawda - dawno nie widziałam tak pięknego kota...Jednak jej szmaragdowe oczy są przez większość czasu rozszerzone ze strachu. I z tego strachu Marcysia warczy, próbuje skakać z pazurami na moją rękę - po prostu nie lubi mnie i całej reszty świata. Lubi za to kocie "cukierki" i gdy wrzucam je jeden po drugim do klatki, zabiera się za chrupanie, a ja delikatnie otwieram drzwiczki, wyjmuję kuwetę, wymieniam żwirek, zabieram brudne miseczki...Wszystko spokojnie i cicho, bo gdy Marcysia podniesie głowę i zobaczy, że "naruszyłam jej przestrzeń osobistą", zamienia się w małą furię. Jednak powolutku, krok po kroku robimy małe (naprawdę małe) postępy. Dziś Marcysia dostała trochę mleka dla kotów i początkowo nie była pewna, czy to aby bezpieczne tak po prostu je wypić...Wypiła :-). Dla jasności - jestem pewna, że Marcysia jest domową kotką i to taką, która była dla kogoś oczkiem w głowie. Podobno została przyniesiona do schroniska przez osobę, która ją znalazła...Chciałabym wiedzieć, co przytrafiło się tej pięknej kotce...A może jednak bym nie chciała.
Jest też bezimienna jeszcze koteczka, która od paru tygodni leczy ropiejące rany po wrośniętych w skórę szelkach. Denerwuje ją plastikowy "abażur" wokół głowy, bo jest młoda, chciałaby skakać i "kulać się" na kocyku. A ja chętnie pokazałabym ją wszystkim, którym się wydaje, że ich kot w szeleczkach będzie wyglądał uroczo. Gdyby tylko zdawali sobie sprawę z tego, co może się stać, gdy tak "przystrojony" kot z jakiegoś powodu się zagubi...
Albo ten puchaty szaraczek - już nie malutkie kociątko, a jeszcze nawet nie podrostek. Sam nie wie, co wybrać - czy skakać i obgryzać mi ręce, czy nadstawiać do głaskania brzuszek. Oj, na pewno szybko kogoś w sobie rozkocha :-)).
W kociarni cicho...kotów niewiele...Sporo poszło do adopcji, kilka jest w szpitalu z nawrotem kociego kataru...Nie ma już Stacha...nie ma Królewny...Tak bez nich pusto...

Jest spokojnie...I dlatego myślami wybiegam do wiosny, a nawet dalej, do lata...A właściwie....gdyby ten blog czytywali właściciele kotek, które "żal było'" wysterylizować....gdyby wiedzieli, że to dzięki ich bezmyślności już za parę miesięcy przestanie tu być tak spokojnie...gdyby umieli wyciągnąć z tego wnioski...

Wiosna już naprawdę niedługo.